Met de feestdagen komen we allen tezamen, we eten samen en openen ons hart. We overbruggen verschillen en oude pijn. We zorgen voor de ongelukkigen, en geven gul aan minder bedeelden. Het is een tijd van gezelligheid, verbondenheid en welbehagen. We vieren een nederige geboorte, en terugkeer van het licht. Nooit was de toekomst zo donker, nooit was de mens zo alleen. Families en vrienden zijn verstrooid, het klimaat verandert onmiskenbaar, en toch is daar de hoop.
Want waarom zou het niet alle dagen kerst kunnen zijn? Waarom vergeten we dat samen in een stal meer vreugde biedt dan alleen op facebook? Waarom laten we ons voortjagen om meer te kopen, meer te verbruiken, het hele jaar door? Miljoenen jaren leefden we in hechte kleine groepen, van 30-50 man. De zorg voor elkaar en de aarde was groot, want we waren deel van het ecosysteem. Veel hiervan is de laatste paar honderd jaar verloren gegaan, en daarmee wordt onze moeder aarde, onze toekomst bedreigd.
Hoe valt dit tij te keren? Zal een bedrijf of instelling dit voor ons doen? Helaas, ondanks veel mooie voornemens en woorden, lijken de belangen van het geld te groot. Het zal dus van onderop moeten veranderen, we mogen zelf aan de slag. Een probleem ligt in hoe we wonen. We werken om de huur of hypotheek, gas-en elektriciteitsrekening te kunnen betalen, en zijn daarmee slaaf van ons huis. Onze buren kennen we nauwelijks, dus hebben we allen een eigen grasmaaier, wasmachine, auto, tuinsetje enzovoorts nodig. Aansluitend is er een probleem met de zorg. Gemiddeld gaat een derde van ons inkomen hieraan op. Kinderen moeten naar de crèche, de bso, ouderen moeten naar een verpleeghuis of vereenzamen met thuiszorg. Vluchtelingen zijn niet welkom in de herberg en wie niet meekomt die heeft pech.
Het begint met elkaar weer ontmoeten, elkaar leren kennen. Want ergens zijn we het vertrouwen in elkaar verloren, zijn we kleine eilandjes in een anonieme massa geworden. Een touwtje uit de deur is niet meer genoeg om de traditie van noaberschap een nieuw leven te geven. Door meer te delen, vreugde en zorg, wordt het leven zoveel rijker. Bijvoorbeeld samen eten, de reden dat we sociale wezens zijn, spaart niet alleen energie en voedsel, maar verbindt ons. Het delen van vaardigheden en spullen zorgt dat we minder nodig hebben, en altijd wel een helpende hand kunnen vinden. Dit kan het beste als het wonen hier ook voor gebouwd is, in kleine groepen, met gedeelde voorzieningen en eigen, betaalbare woningen, die in hun aard grondstoffen en energie besparen.
Als bewonerscollectief of wooncoöperatie zijn hier verschillende mogelijkheden voor. Streven zou zijn een basismodel woning (1-3 mensen) met de grootte van een ruime vakantiewoning, als zelfbouw voor een klein basisbedrag of ook voor een geheel klaar prijs te plaatsen, waarbij gekocht kan worden ( zoals op een volkstuincomplex) of gehuurd van de coöperatie. Om dit te realiseren zal een investering nodig zijn voor grond en centrale ruimtes met voorzieningen, eventueel in of bij een oude of monumentale boerderij. De projectgroep Graanhof wil proberen dit te realiseren en zal daarvoor ook naar financiers en subsidies zoeken, nadat de eerste vervolgstappen van het bepalen van de gemeenschappelijke richting en visie en begrotingen zijn opgesteld.
Met hartelijke groet,
Team Graanhof
Comentarios